 |
Elena Asriyan
magister prawa konstytucyjnego (stopień uzyskany w Erywaniu). Biegle posługuje się wieloma językami obcymi, w tym tureckim, rosyjskim, angielskim i staroormiańskim (grabarem); specjalizuje się w tłumaczeniach, w szczególności w tłumaczeniu rękopisów w tych językach. Aktywnie działa też w polityce; była asystentem posła do Zgromadzenia Narodowego Armenii i kandydowała w wyborach do tegoż Zgromadzenia, obecnie jest szefem biura partii Hanrapetutyun, najbardziej proeuropejskiego ugrupowania w Armenii. Jest prezesem organizacji pozarządowej „Hope”, zajmującej się prawami kobiet i uchodźców.
|
dr Ruben Atoyan
kartograf, malarz; urodzony w Wanadzor w Armenii, absolwent (1976) Moskiewskiego Uniwersytetu Geodezji i Kartografii (Московский государственный университет геодезии и картографии), jako kartograf pracował kolejno w Tbilisi i Erywaniu (od 1979), następnie kierował zakładem w Ormiańskim Państwowym Instytucie Inżynierii i Badań Geodezyjnych, w latach 1982–1983 był wykładowca na Erywańskim Uniwersytecie Państwowym; w 1989 roku uzyskał doktorat z nauk technicznych na podstawie dysertacji pt. „Doskonalenie metod i technologii tworzenia map turystycznych oraz opracowywanie nowych typów map”; od 1990 roku mieszka w Mińsku na Białorusi, gdzie w latach 1990-1994 był redaktorem w Białoruskim Przedsiębiorstwie Kartograficzno-Geodezyjnym; autor i współautor ponad 130 map i atlasów referencyjnych, tematycznych i turystycznych, a także ponad 70 artykułów teoretycznych na temat kartografii i popularnonaukowych z zakresu geografii i kultury; opracował 10 innowacji i adaptacji wraz z propozycjami racjonalizatorskimi, oraz około 100 oryginalnych kreacji artystyczno-kartograficznych, w tym mapy panoramiczne regionów (Armenii, Arcachu, Sycylii, Cypru, Krymu, Białorusi), miast (m. in. Erewania, Moskwy, Petersburga, Mińska, Kijowa, Wilna, Warszawy, Berlina, Krakowa, Wenecji, Watykanu, Jerozolimy, Lwowa, Zurychu, Berna, Larnaki), kompleksów zabytkowych (Angkor Wat w Kambodży, zamki Białorusi, Litwy, Polski), uzdrowisk (Ukrainy i Bułgarii); uczestnik autorskich i zbiorowych wystaw kartograficznych, w tym poświęconej 1700. rocznicy przyjęcia chrześcijaństwa w Armenii (Erywań, 2001), autorskiej (Mińsk, 2010), międzynarodowych, organizowanych w ramach XX i XXI Międzynarodowych Konferencji Kartograficznych (Pekin, 2001, Durban, 2003), gdzie został nagrodzony za mapy panoramiczne Wenecji i Berlina; jest współpracownikiem Fundacji Wspierania Studiów Armenistycznych „Aniw” (Mińsk-Moskwa-Erywań).
 |
dr Andrzej Gliński
historyk specjalizujący się w dziejach samorządu ormiańskiego na ziemiach polskich w czasach nowożytnych; absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego; stopień doktora uzyskał na podstawie rozprawy pt. Gmina ormiańska w Stanisławowie w drugiej połowie XVII i w XVIII wieku – organizacja, gospodarka, codzienność; autor artykułów naukowych i popularnonaukowych, prezes Zarządu wrocławskiego stowarzyszenia naukowego pn. Instytut Grzegorza Piramowicza, uczestnik zespołu edytorskiego serii Pomniki dziejowe Ormian polskich, współpracownik naukowy Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich w Warszawie; interesuje się także geopolityką Kaukazu i Bliskiego Wschodu.
 |
dr Gevorg Kazaryan
Teolog; pochodzi z Erywania; wykształcenie otrzymał w Państwowym Uniwersytecie Twerskim (Тверской государственный университет) w latach 1999-2001 oraz w Seminarium Teologicznym Geworgian (Գևորգյան Հոգևոր Ճեմարան) w Eczmiadzynie, gdzie w 2007 roku uzyskał magisterium na podstawie rozprawy pt. Szaty liturgiczne Kościoła ormiańskiego: dzieje i symbolika, napisanej pod kierunkiem prof. Olgi Vardazatyan; następnie studiował w Uniwersytecie Narodowym im. Kapodistriasa w Atenach (Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών), gdzie na Wydziale Teologicznym w 2017 otrzymał kolejne magisterium na podstawie pracy pt. Patriarcha Focjusz i Kościół ormiański: analiza listu do Zachariasza, katolikosa Kościoła ormiańskiego, napisanej pod kierunkiem prof. Ioannisa Panagiotopoulosa; obecnie przygotowuje na tymże uniwersytecie rozprawę doktorską na temat relacji między Kościołami Bizancjum i Armenii w X i XI wieku; od 2019 roku jest lektorem grabaru w Laboratorium Badawczym Chrześcijaństwa Wschodniego, działającym przy Uniwersytecie Narodowym im. Kapodistriasa; współpracuje też z projektem badawczym Pomniki dziejowe Ormian polskich.
 |
ks. dr Marcin Kołodziej
prezbiter Archidiecezji Wrocławskiej (2006); doktor teologii Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu (2012) oraz prawa kanonicznego Wydziału Prawa Kanonicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (2022); odbył stypendia naukowe w Rzymie (Pontificia Università Urbaniana i Pontificia Università Gregoriana) oraz Cassino (Università degli studi di Cassino e del Lazio Meridionale); naukowo związany z Wydziałem Teologicznym UKSW w Warszawie; w ramach współpracy z Ośrodkiem Badań nad Kulturą Ormiańską w Polsce realizuje projekt „Status prawny Kościoła ormiańskokatolickiego w Polsce”. Ponadto asystent kościelny Dolnośląskiego Oddziału Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich; obrońca węzła małżeńskiego w Metropolitalnym Sądzie Duchownym we Wrocławiu, redaktor „Kalendarza Liturgicznego Archidiecezji Wrocławskiej”, członek redakcji czasopisma naukowego „Liturgia Sacra”; specjalizuje się w prawie sakramentalnym (liturgicznym); członek Stowarzyszenia Kanonistów Polskich, Polskiego Towarzystwa Teologicznego w Krakowie oraz Warszawskiego Towarzystwa Teologicznego. Pochodzi z Wołowa na Dolnym Śląsku, gdzie po drugiej wojnie światowej osiadły Benedyktynki ormiańskie ze Lwowa.
 |
dr Tomasz Krzyżowski
historyk specjalizujący się w dziejach Kościoła ormiańskiego w XIX i XX wieku; absolwent studiów magisterskich (historia Europy Wschodniej), podyplomowych (archiwistyka i bibliotekoznawstwo) oraz doktoranckich (2018) na Wydziale Historii i Dziedzictwa Kulturowego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie; w latach 2018-2019 wykładowca tamże; uczestnik projektów badawczych i konferencji naukowych dotyczących dziejów Ormian polskich, Kościoła katolickiego w Europe Wschodniej, Kresów Południowo-Wschodnich oraz zbiorów archiwalnych we Lwowie; sekretarz redakcji czasopisma naukowego: „Lehahayer”; uczestnik zespołu edytorskiego serii Pomniki dziejowe Ormian polskich; członek Polskiego Towarzystwa Historii Mówionej i Ormiańskiego Towarzystwa Kulturalnego; autor kilkunastu artykułów oraz edycji źródłowych, w tym: Zarys historii diecezji odesko-symferopolskiej (2011, współautor), Ksiądz profesor Mieczysław Tarnawski (1886-1928): historyk, wychowawca, patriota (2012); przygotowuje do druku rozprawę doktorską pt. Archidiecezja lwowska obrządku ormiańskokatolickiego w latach 1902-1938.
Termin konsultacji w OBKOP: wtorek, godz. 9-16
 |
dr Marcin Łukasz Majewski
historyk specjalizujący się w dziejach miast i mieszczaństwa oraz relacjami etnicznymi na ziemiach polskich od czasów nowożytnych do XX wieku; studia historyczne ukończył w 2012 roku na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie; stopień doktora uzyskał w 2018 roku na podstawie rozprawy: Parafia prawosławna pw. Wszystkich Świętych z siedzibą w Piotrkowie Trybunalskim w latach 1788-1939, obronionej na Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego im. Jana Pawła II, autor kilkunastu artykułów naukowych, oraz monografii: Wołyń: komunizm, nacjonalizm, terroryzm. Wojewoda wołyński wobec ukraińskich organizacji terrorystycznych na Wołyniu 1928-1938 (2014), Węgrzy, Szkoci i Ormianie. Studia nad składem etnicznym mieszkańców Piotrkowa przyjętych do prawa miejskiego w okresie staropolskim (2017), Piotrków ormiański. Przewodnik (2019); laureat nagrody historycznej Klio w kategorii autorskiej, członek zespołu edytorskiego serii źródłowej Pomniki dziejowe Ormian polskich”, współpracownik naukowy Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich w Warszawie.
Termin konsultacji w OBKOP: poniedziałek, godz. 9-16
 |
dr Hripsime Mamikonyan
magister języków obcych (stopień uzyskany w Erywaniu) i tłumaczka na i z języka ormiańskiego, angielskiego, polskiego i rosyjskiego; doktorantka Wydziału Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie; zajmuje się dziejami Ormian polskich w wieku XVII, jej dysertacja doktorska dotyczy dorobku i biografii Symeona Lehacego, siedemnastowiecznego intelektualisty ormiańskiego z Zamościa; współpracuje z czasopismami „Lehahayer”, „Awedis” i „Biuletyn Ormiańskiego Towarzystwa Kulturalnego”; jest autorką kilku artykułów, w tym Simeon Lehatsi: a 17th century traveler in the background of his times („Rassegna degli Armenisti Italiani”).
fot. Milena J. Kalczyńska
 |
dr Jakub Osiecki
historyk specjalizujący się w zakresie dziejów Armenii i Kościoła ormiańskiego w XX wieku; studia magisterskie ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim (specjalność: rosjoznawstwo); w latach 2008-2015 odbył studia doktoranckie na Wydziale Historii i Dziedzictwa Kulturowego Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, w ramach których przebywał na stażu naukowym w Instytucie Archeologii i Etnologii Akademii Nauk Republiki Armenii (2011-2013); stypendysta Narodowego Centrum Nauki, Fundacji Gulbenkiana, Funduszu Wyszehradzkiego i Polskiej Akademii Umiejętności; sekretarz Ormiańskiego Towarzystwa Kulturalnego w Krakowie; członek International Association of Armenian Studies oraz Society for Armenian Studies; autor kilkunastu publikacji naukowych, w tym książek: Apostolski Kościół Ormiański w Armenii sowieckiej w latach 1920-1932 (2017) oraz (wspólnie z K. Stopką i K. Siekierskim) Ormianie katolicy w Armenii i Gruzji. Historia, pamięć, tożsamość (2015).
Termin konsultacji w OBKOP: środa, godz. 9-16
 |
dr Maksym Potapenko
historyk specjalizujący się w zakresie stosunków polsko-ukraińskich na przełomie XIX i XX wieku oraz dziejów etnicznych Ukrainy; autor studiów na temat Polaków na Ukrainie i Ormian polskich w Mohylowie-Podolskim w XVIII i XIX wieku; wykładowca na Wydziale Historii Niżyńskiego Uniwersytetu Państwowego im. Mikołaja Gogola (Ukraina); członek Polsko-Ukraińskiej Komisji dla Badania Relacji Wzajemnych w Latach 1917–1921 przy Uniwersytecie Warszawskim i Narodowym Uniwersytecie „Akademia Kijowsko-Mohylańska”; współpracuje też z zespołem projektu badawczego Pomniki dziejowe Ormian polskich, prowadzonego przez Fundację Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich w Warszawie.
 |
Mikołaj Walkowicz
Student historii i turkologii w Uniwersytecie Jagiellońskim, stażysta w Ośrodku (od 2023). Interesuje się zagadnieniem handlowej aktywności Ormian w wiekach XVI i XVII, a także wewnętrzną strukturą aparatu skarbowo-prawnego Królestwa Polskiego. Członek zespołu edytorskiego serii źródłowej Pomniki dziejowe Ormian polskich, współpracownik naukowy Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich w Warszawie.
 |
dr Franciszek Wasyl
historyk specjalizujący się w zakresie demografii; absolwent Uniwersytetu Rzeszowskiego (2005); doktor Uniwersytetu Jagiellońskiego (2012), na którym ukończył też studia podyplomowe z zakresu muzealnictwa (2009); w latach 2007-2015 zawodowo związany z Uniwersytetem Jagiellońskim, gdzie piastował funkcje archiwisty oraz muzealnika; w latach 2008-2012 członek zarządu krakowskiego oddziału Stowarzyszenia Archiwistów Polskich; od 2015 do 2017 roku pracował jako adiunkt w Katedrze Judaistyki im. Tadeusza Taubego Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie realizował grant Narodowego Centrum Nauki dotyczący historii społecznej miasteczka Kuty nad Czeremoszem; członek zespołu edytorskiego serii źródłowej Pomniki dziejowe Ormian polskich; był stypendystą Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki, Fundacji Jana Michalskiego oraz Fundacji Lanckorońskich; współpracownik naukowy Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich w Warszawie oraz Instytutu Piramowicza we Wrocławiu; autor kilkunastu artykułów naukowych i popularnonaukowych oraz monografii: Ormianie w przedautonomicznej Galicji. Studium demograficzno-historyczne (2015) i Sąsiedzi. Historia istnienia wieloetnicznej wspólnoty (2018).
Termin konsultacji w OBKOP: czwartek, godz. 9-16
 |
Vigen Yeremyan
działacz społeczności ormiańskiej w Krakowie, współorganizator krakowskich obchodów 100. rocznicy ludobójstwa Ormian w Turcji (2015) i 650-lecia obecności Ormian w Polsce (2017), a także uczestnik wielu projektów realizowanych w Ormiańskim Towarzystwie Kulturalnym; współpracuje z Ośrodkiem Badań nad Kulturą Ormiańską od chwili jego powstania, zwłaszcza w zakresie relacji z Armenią oraz z ośrodkami naukowymi i badaczami w diasporze, a także przy pozyskiwaniu dostępu do zasobów elektronicznych w dziedzinie armenistyki i armenologii.