„Lehahayer”

Strona internetowa czasopisma: journals.akademicka.pl/lehahayer
Adres mailowy: lehahayer@armenopolonia.pl

 

Rocznik naukowy pt „Lehahayer” zaczął ukazywać się w 2010 roku w Krakowie. Jego ormiański tytuł znaczy: Ormianie polscy. Nie tylko oddaje on precyzyjnie ideę główną czasopisma, to jest publikowanie studiów i materiałów poświęconych dziejom Ormian polskich, ale też odwołuje się do funkcjonującego od dawna w języku ormiańskim terminu określającego specyficzną społeczność kulturową diaspory ormiańskiej, która powstała i rozwijała się wokół miast takich, jak Lwów, Kamieniec Podolski, Łuck, Jazłowiec czy Kuty, czyli poza dzisiejszymi granicami Polski. Społeczność ta nosiła jednak taki, a nie inny przymiotnik, gdyż ukształtowały ją dwa czynniki: dziedzictwo starożytnej Armenii i kultura dawnej Polski. Termin „Lehahayer” był w chwili, gdy go użyliśmy, nieco zapomniany. Od tego czasu znów się upowszechnił i został zaakceptowany przez nową, współczesną diasporę ormiańską w Polsce. Uważamy to za nasz dodatkowy sukces, gdyż wart był przypomnienia. Posiada dostojeństwo wieków i zawiera ważną treść historyczną. Dla nas jest hasłem programowym.

Idea publikowania czasopisma specjalistycznego o takim profilu uzyskała najpierw wsparcie Wydziału Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pierwsze dwa roczniki ukazały się nakładem Towarzystwa Wydawniczego „Historia Iagellonica”, działającego przy Instytucie Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od tomu trzeciego korzystamy z usług oficyny wydawniczej „Księgarnia Akademicka” w Krakowie, która jest aktualnie największym w Polsce wydawcą publikacji armenistycznych. Od rocznika czwartego wspiera nas subwencjami rocznymi Fundacja Lanckorońskich. Mniejsze granty redakcja zawdzięcza w dalszym ciągu Wydziałowi Historycznemu Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Fundacji im. Romana i Natalii Gumińskich. Począwszy od rocznika szóstego redakcja „Lehahayer” została umieszczona przy Ośrodku Badań nad Kulturą Ormiańską w Polsce, działającym w strukturach Polskiej Akademii Umiejętności.

W redakcji od samego początku do dziś pracują dwie osoby: Krzysztof Stopka (redaktor naczelny) i Andrzej A. Zięba. Ponadto współpracowali lub współpracują przy różnych czynnościach edytorskich: Jakub Osiecki, Hripsime Mamikonyan, Hayk Hovhannisyan, Piruz Mnatsakanyan, Tomasz Krzyżowski, Franciszek Wasyl, Dorota Jarząbek-Wasyl, Anzhela Kayumova oraz zespół „Księgarni Akademickiej”. W Radzie Redakcyjnej zasiadali w różnych okresach: Wartan R. Grigorian, Andrzej Janeczek, Raymond Haroutioun Kévorkian, Dariusz Kołodziejczyk, Halina Manikowska, Piruz Mnatsakanyan, Claude Mutafian, Andrzej Pisowicz, Günter Prinzing, Maciej Salamon, Andrea B. Schmidt, Krzysztof Stopka i Andrzej A. Zięba.

Staramy się zamieszczać w „Lehahayer” artykuły autorów polskich i zagranicznych poświęcone wszelkim aspektom dziejów Ormian w Polsce. W dalszym ciągu chcemy tę interdyscyplinarność zachować. Zapraszamy zatem do współpracy historyków wszystkich specjalizacji, językoznawców, politologów, muzykologów, badaczy sztuki, teatru i literatury, socjologów, teologów i antropologów. Ponieważ diaspora ormiańska w Polsce uformowała się i istniała w ścisłych związkach z diasporami w krajach sąsiednich, chcemy zamieszczać też studia dotyczące Ormian w całym regionie Europy Środkowo-Wschodniej, a zwłaszcza na Krymie i Bukowinie, w Mołdawii i Siedmiogrodzie. Jesteśmy też otwarci na tematykę historycznej i współczesnej Armenii w aspekcie jej relacji z Polską oraz wzajemnej recepcji ich kultur.

Przyjmujemy do druku artykuły, edycje materiałów źródłowych, informacje o nowych ustaleniach i odkryciach, sprawozdania i recenzje. Poniżej i na stronie internetowej czasopisma (link powyżej) informujemy o naszych zasadach redakcyjnych i wymogach stawianych autorom.

Instrukcja dla autorów