Ośrodek Badań nad Kulturą Ormiańską gościł dr. Svante Lundgrena ze Szwecji, który przebywał w Polsce na zaproszenie prof. Ary Sayegha, członka Rady Ośrodka, a jednocześnie prezesa Ormiańskiego Komitetu Narodowego Polski. O godz. 18, w sali im. Karoliny Lanckorońskiej Polskiej Akademii Umiejętności przy ul. Sławkowskiej 17 w Krakowie, dr Lundgren wygłosił odczyt pt. „From Tsitsernakaberd to Hollywood – my Armenian journey” (Od Cicernakaberd do Hollywood – moja ormiańska podróż). W trakcie odczytu zaprezentowane zostały fragmenty filmu dokumentacyjnego, przygotowanego przy udziale prelegenta. Oprawę muzyczną zapewnił zespół „GoArm Bracia George i Aram Sayegh”. Po odczycie odbyła się dyskusja, moderowana przez dr. Jakuba Osieckiego.
Svante Lundgren jest doktorem teologii i pracownikiem naukowym Uniwersytetu w Lund. Jego pierwszą specjalizacją była judaistyka, ale od ponad dekady prowadzi badania na temat chrześcijan na Bliskim Wschodzie, przede wszystkim Asyryjczyków i Ormian. Napisał dwie książki o Holokauście i jedną o ludobójstwie chrześcijan w Imperium Osmańskim.
Cicernakaberd czyli Jaskółcza Twierdza (Ծիծեռնակաբերդ) to kompleks pomnikowy w Erywaniu, poświęcony pamięci ofiar ludobójstwa Ormian 1915 roku w Imperium Osmańskim. Znajduje się na wzgórzu o tej samej nazwie i corocznie, w dniu 24 kwietnia, staje się miejscem uroczystości poświęconych pamięci ofiar tego ludobójstwa.
Fragment wystąpienia dr. Lundgrena:
W kwietniu 2008 roku po raz pierwszy odwiedziłem Armenię. Pisałem wtedy książkę o ludobójstwie chrześcijan w Imperium Osmańskim i spędziłem trochę czasu w Ormiańskim Instytucie Ludobójstwa. 24 kwietnia tego roku złożyłem kwiaty przy wiecznym ogniu w Citcrnakaberd. Moja książka, która ukazała się (po szwedzku) w 2009 roku, zawierała rozdział o naocznych świadkach ludobójstwa pochodzących ze Skandynawii. Pięć lat później zespół filmowy z Armenii przygotowywał się do wyprodukowania filmu o kobietach skandynawskich, które stanęły po stronie Ormian w najciemniejszej godzinie. Chcieli, aby ktoś, kto przeprowadził badania na temat tych kobiet, pełnił rolę narratora filmu. Zostałem o to poproszony i zgodziłem się. Film dokumentalny „Mapa zbawienia” (Փրկության քարտեզ) miał swoją premierę w Erywaniu 22 kwietnia 2015 roku. Producentem filmu jest Manwel Saribekian, a reżyserem – Aram Szahbasjan. Film był kręcony w okresie od czerwca 2014 do marca 2015 roku, w dziewięciu różnych krajach: Norwegii, Danii, Niemczech, Estonii, Szwecji, Turcji, Grecji, Libanie i Armenii. Od momentu swojej premiery był pokazywany w wielu krajach: Iranie, Rosji, Danii, Szwecji, Finlandii, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Francji, Libanie, Grecji, Cyprze, Austrii, Estonii, Izraelu, Niemczech oraz Australii. W 2015 roku agencja informacyjna Armenpress wymieniła go jako jeden z dziesięciu najważniejszych filmów o ludobójstwie Ormian. Film opowiada historię pięciu kobiet ze Skandynawii, które były naocznymi świadkami ludobójstwa, i które pomagały ormiańskim kobietom i sierotom przez dziesięciolecia przed, w trakcie i po ludobójstwie. Są to misjonarki: Maria Jacobsen (Dania), Bodil Biørn (Norwegia), Alma Johansson (Szwecja) i Anna Hedvig Büll (Estonia), a także ich pomocniczka Karen Jeppe (Dania). Najbardziej niezwykłym pokazem filmu był ten w Paramount Pictures Studios w Hollywood, który odbył się 5 marca 2017 roku. Gdy dziewięć lat wcześniej po raz pierwszy postawiłem stopę na ormiańskiej ziemi, nie mogłem się spodziewać, że ta podróż zaprowadzi mnie aż do Hollywood. Przez te wszystkie lata poznałem wielu Ormian, spotykając ich w różnych miejscach, od Stepanakert po Glendale, od Bourj Hammoud po Malmö. I pokochałem Armenię.