 |
| Profesor Andrzej Pisowicz w dyskusji z prezydentem Armenii, Serżem Sarkisjanem |
80 lat temu, 2 listopada w Siedliskach, urodził się Andrzej Pisowicz – wybitny polski armenista i iranistą, członek Rady Ośrodka Badań nad Kulturą Ormiańską. Z tej okazji pracownicy i współpracownicy Ośrodka składają Panu Profesorowi serdeczne życzenia urodzinowe! Niefortunnie, ta ważna dla nas rocznica przypadła na czas pandemii i planowana uroczystość ku czci Profesora nie mogła się odbyć w zwyczajowej formie. Tym niemniej, jesteśmy z Nim myślami, dziękujemy za wspaniałe prace naukowe i mądre sądy o czasach, ludziach i sprawach, wyrażamy naszą wdzięczność za tyle lat pracy w dziedzinie dla naszego zespołu tak ważnej, prosimy o dalszą życzliwość i współpracę. I odśpiewujemy (w myślach) tradycyjną pieśń ku czci dostojnego Jubilata:
Plurimos annos, plurimos
Plurimos annos, plurimos
Annos, annos plurimos.
W uznaniu zasług dla poznania kultury ormiańskiej dedykujemy Profesorowi tom siódmy czasopisma „Lehahayer” za rok 2020.
Profesor Pisowicz jest absolwentem orientalistyki krakowskiej. Oprócz edukacji odebranej na Uniwersytecie Jagiellońskim, studiował też filologię ormiańską w latach 1961-1963 w Erywaniu, a potem jeszcze poszerzał swą wiedzę w École des langues orientales vivantes w Paryżu (w zakresie języków zachodnioormiańskiego i perskiego) oraz w Institut Catholique de Paris (w zakresie języka staroormiańskiego). Po podjęciu pracy na Uniwersytecie Jagiellońskim, pełnił m. in. funkcje kierownika Zakładu Iranistyki (1976-1994) i wicedyrektora Instytutu Filologii Orientalnej (1989-1994). W latach 1994-1995 pracował jako radca ambasady polskiej w Teheranie. Jest członkiem Collegium Invisibile, stowarzyszenia naukowego, które zrzesza najlepiej zapowiadających się polskich studentów i doktorantów oraz współpracujących z nimi tutorów.
Jego pierwsza praca naukowa (1963) dotyczyła ormiańskiego dialektu wsi Pharpi. Językowi ormiańskiemu poświęcił też kolejne książki: Le développement du consonantisme arménien (1976), Słownik pisarzy radzieckiej Armenii (1992), Gramatyka ormiańska. Grabar – aszcharabar (2001), Mały słownik ormiańsko-polski, polsko-ormiański (2006, wraz z Szuszanik Sedojan i Norajrem Ter-Grigorianem). O kulturze ormiańskiej w szerokim tego słowa znaczeniu, nie tylko o jej języku, ale także literaturze, historii, polityce i diasporze pisał w wielu artykułach, glosach, recenzjach, tłumaczeniach. Swe życie językoznawcy – armenisty i armenologa opowiedział w książkowym wywiadzie pt. Na końcu języka (2015), udzielonym Kornelii Mazurczyk i Zbigniewowi Rokicie.
Od 1980 działa w Kole Zainteresowań Kulturą Ormian przy krakowskim oddziale Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego, a od 1990 w Ormiańskim Towarzystwie Kulturalnym. Redaguje „Biuletyn Ormiańskiego Towarzystwa Kulturalnego”, prowadzi kursy grabaru, języka ormiańskiego oraz dialektu kuckiego Ormian polskich. Jest wytrwałym i niestrudzonym popularyzatorem wiedzy o Armenii i jej kulturze w Polsce. Zabierał głos publicznie w obronie spraw ormiańskich, polemizował z protureckimi negacjonistami Ludobójstwa Ormian, wspierał swym autorytetem polskie obchody rocznicy tej tragedii. Prostował zafałszowania dziejów Armenii autorstwa propagandy zarówno azerbejdżańskiej, jak i każdej innej nacjonalistycznej.
Profesor Andrzej Pisowicz jest dla nas autorytetem w najpełniejszym tego słowa znaczeniu. Autorytet ten zbudował nie poprzez sprawowanie urzędów i formalne tytuły, ale na fundamencie swych badań – w których dał dowód wierności pryncypiom nauki – i swego zaangażowania społecznego, zawsze ukierunkowanego na obronę wartości. Dał świadectwo tego zaangażowania w dobie „Solidarności”, daje je i dziś, opowiadając się po stronie broniących Polskę przed totalną negacją. Swą postawą pokazuje nam, że patriotyzm polski nie tylko można łączyć pięknie z otwartością na wartości innych kultur (tu wspomnieliśmy ormiańską, ale pisał też Profesor o wielu innych kulturach Orientu, zwłaszcza perskiego i kaukaskiego), ale że patriotyzm względem swojej Ojczyzny może być wręcz inspiracją takiej otwartości i szkołą rozumienia innych.
Od profesora Pisowicza otrzymaliśmy list tej treści, wraz z prośbą o zamieszczenie na naszej stronie:
„Serdecznie dziękuję wszystkim osobom, które się przyczyniły do zadedykowania mi 7. tomu rocznika „Lehahayer” z okazji osiemdziesiątych urodzin. Andrzej Pisowicz”.